Udaipur

Voor Indiaase begrippen een rustig stadje met maar 450 duizend inwoners. De weg naar het paleis/museum leid langs heel veen souvenirshops. Opvallend genoeg wordt je eigenlijk amper aangesproken (of was ik te vroeg?). - Te vroeg  omdat het leven hier eigenlijk pas om tien uur een beetje begint. - En er is hier sprake van een hoge tempeldichtheid, en die worden ook gebruikt (ook voor bloemen verkoop). Het paleis is weer een overvloed aan pracht en praal, veel spiegeltjes ook :-) Gelegen aan het meer maakt het het wel een plaats waarvan ik snap dat iemand daar ooit iets gebouwd heeft. Smalle gangen, veel trappen op en af, moeilijk om binnen te vallen makkelijk verdedigbaar.  En dat is nuttig met zoveel edelstenen (naast de spiegeltjes) ingoed, zilver.. Het meer schijnt soms droog te vallen (daarom zijn de krokodillen in 1973 vertrokken naar elders), maar nu ziet het er vol uit. Relatief schoon ook. Straks maar kijken of de eetstalletjes weer terig zijn langs de weg, lunch is blijkbaar niet wat ze serveren...