Iguazu - San Ignacio Mini

De Argentijnse kant geeft een ander beeld van de waterval. Hier kijk je m.n. van bovenaf op het neerkletterende water. De duivelse keel is daarbij heel indrukwekkend en grappig dat je ook de Braziliaanse kant ziet waar je de dag ervoor hebt gelopen. En het is druk druk, wachttijden voor het treintje dat je naar het wandelpad brengt en idem terug wachtrijen. Maar dat is het waard.

Ook dat je dat bij 35plus graden en vochtigheid 100 moet doen :-)

O, Argentijnen zijn gek op honden, overal hebben ze er minimaal een maar meestal meer. Wel goed opgevoed (ze vallen je niet aan maar achij.. wel overal).

Ook in de rij staan gaat hier ordelijk voor de watervallen, geen echt voordringen o.i.d.

Verder een blik kunnen repen in het huis van de campingeigenaren. Ziet er vanbuiten luxe uit, maar bestaat vanbinnen uit twee ruimtes met wat oud meubilair, een potkachel en een matras op de vloer.

Muggen en mugjes zijn in het oerwoud niet af te schrikken en vandaag door een heuse stortbui gereden. Dan heb je geen verkeersdrempels nodig om de snelheid te matigen :-) Die drempels zijn trouwens zo hoog dat je wel stapvoets moet rijden, en opletten want ze zijn niet goed te zien…