Naar Nepal

Ik ben de grens over. Nou grens, een grote rij vrachtwagens, een vaag hok ruim voor de grens dat India gebruikt om je paspoort af te stempelen, een idem hokje op de grens dat Nepal gebruikt om je visum te stempelen en verder lijkt het of iedereen gewoon doorloopt alsof het een grote parkeerplaats met stalletjes is. Het is nu donker (en de stroom is al twee keer uitgevallen) dus morgen meer inzicht in hoe het er hier uitziet. India. Ik had verwacht dat ik veel armoede zou zien (klopt), veel bedelaars zou aantreffen (beperkt slechts in Agra en soms langs de weg zittend, maar ben er nooit door omringd of lang lastig gevallen), veel aangesproken zou worden (klopt, maar als je na een slechts nacht een beetje daas in Delhi lopend het spel doorkrijgt valt dat reuze mee), en verder… het aantal monumenten (bezienswaardigheden) per plaats is beperkt en bijna altijd uit ruim vervlogen tijden, contemporaine bezienswaardigheden zijn de mensen, hun werk en tempels (zijn er heel veel van). Hotels zijn van zeer fraai tot sjofel, maar vaak is het wel enigszins vervallen (zeker badkamers), mensen in de hotels zijn vriendelijk en doen hun best de zaak zo goed mogelijk te houden. De vervallen staat gaat ook op voor tuktuks, fietsen, bussen en wat er meer aan vervoer is. Iedereen lijkt te moeten vechten voor zijn bestaan, tenzij je erg rijk bent. Eten op straat bij drukke stallen is vaak lekkerder dan in een restaurant waar ik door de chauffeur ben afgeleverd, een enkele keer andersom. Prijzen verschillen waanzinnig, fles water 20 rupi op straat, tot 150 in hotels, thali 150 op straat, 550 ex btw in restaurant (tourist). Denkwijze verschilt enorm van de west Europese, geloof in astrologie, goden (het eerste brood is voor de koe en de urine van de koe wordt in het huis gespoten tegen onheil, scheiding mannen en vrouwen met alle bijkomende spanningen, acceptatie kasten en kloof arm rijk. Al met al indrukwekkend en mogelijk zorgwekkend. Indrukwekkend omdat het zooo verschilt van de westerse samenleving in uiterlijk, overleven en denken, zorgwekkend omdat ik niet zie hoe deze enorme mensenmassa op deze oppervlakte en groeiend een bestendig bestaan kan opbouwen. Ook zie je tradities wegvallen. Zo zijn er geen jongeren meer die het vak van marmerenlegbewerker willen leren, borduren ze niet meer en springen weduwen hun man niet meer achterna bij de crematie (nawerpen mag ook al niet).